پاورپوینت موزه هنرهای معاصر تهران
پاورپوینت موزه هنرهای معاصر تهران
بخشی از مطالب:
موزه هنرهای معاصر یکی از سرشناس‌ترین موزه‌های ایران و جهان است و
گنجینه‌ای بسیار گرانبها از بزرگترین هنرمندان دنیا همچون گوگَن، رُنوار،
پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت، و جاکومتی در آن نگهداری
می‌شود. بنای این موزه با الهام گرفتن از بادگیرهای کویری ایران طراحی شده
است.
موزهٔ هنرهای معاصر تهران یکی از سرشناس‌ترین موزه‌های ایران است. این موزه
در سال ۱۳۵۶ خورشیدی (۲۲ مهر برابر با ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ میلادی) به کوشش و
ابتکار فرح پهلوی و با پشتیبانی دفتر مخصوص شهبانو، در گوشهٔ غربی پارک فرح
(بوستان لاله کنونی) در امیرآباد تهران بنا شد. بنای موزه را کامران دیبا
در سبک معماری مدرن و با الهام از بادگیرهای کویری ایران طراحی کرد.
موزهٔ هنرهای معاصر تهران شامل جامع‌ترین و مهم‌ترین گنجینه‌های هنر مدرن
در خارج از اروپا و آمریکای شمالی و مالک یکی از ۵ تا ۱۰ مجموعهٔ مهم هنر
نوگرا در دنیاست. این موزه دارای کارهای مهمی از جنبش‌های هیجان‌نمایی
انتزاعی، پاپ آرت، مینی‌مالیسم، مفهومی، و فوتورئالیسم است. در گنجینهٔ
دائمی موزه بیش از ۳۰۰۰ اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی نگهداری می‌شود
که نزدیک به ۴۰۰ عدد از آن‌ها، دارای ارزش استثنایی هستند. از جمله آثار
مهم موزه، می‌توان به کارهای بسیار شاخصی از گوگَن، رُنوار، پیکاسو،
ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت، و جاکومتی اشاره کرد. موزهٔ هنرهای
معاصر تهران همچنین مالک مجموعهٔ بسیار مهم و جامعی از هنر نوگرا و معاصر
ایران است.
جنبش هنر نوین و معاصر در ایران در حوالی دههٔ ۱۳۲۰ خورشیدی (دههٔ ۱۹۴۰
میلادی) و با مرگ کمال‌الملک و گشایش دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران
آغاز شد. با ورود استادان غربی همچون آندره گودار و سفر دانشجویان هنر برای
دانش‌اندوزی به اروپا، هنرمندان ایرانی به آرامی با اندیشه‌های نوین در
هنر جهان – از جمله دریافتگری – آشنا شدند.
دههٔ ۱۳۲۰ همچنین شاهد برگزاری نخستین نمایشگاه‌های هنری نوین در ایران،
کشش به سبک‌های جدیدتر، و برخورد هنرمندان نوگرا با سنت‌گرا بود. کسانی چون
محمود جوادی‌پور، حسین کاظمی، و جلیل ضیاءپور از جمله پیشگامانی بودند که
فضا را در ایران برای پذیرش هنر نوین باز کردند.[۸] ارتباط هنری میان این
گروه از هنرمندان با افزایش تعداد گالری‌های تهران بیشتر شد و نخستین
محفل‌های هنری ایران، به ویژه انجمن خروس جنگی، آغاز به کار کردند
