نقشه اتوکد سینما
نقشه اتوکد سینما
بخشی از مطالب:
سینما به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی نیازمند طراحی خاصی است که
می‌تواند با الگوگیری از بهترین انواع پلان استادیوم فوتبال ممکن شود.
سینما یک رسانه دیداری شنیداری مبتنی بر فناوری است که به وسیله آن فعالیت
اقتصادی صورت می‌گیرد و همچنین قابلیت استفاده هنری را داراست. یک اثر
سینمایی که فیلم سینمایی نامیده می‌شود، از عناصر تصویر (به صورت مجموعه‌ای
از فریم‌ها) و صدا (گفتگو، صدا و موسیقی) تشکیل شده‌است. یک فیلم بر اساس
فیلمنامه و توسط مجموعه‌ای از بازیگرها، کارگردان، فیلم‌بردار و عوامل دیگر
ساخته می‌شود. سینما جدیدترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است که امروزه
یکی از عمومی‌ترین و محبوب‌ترین تولیدات هنری را ارائه می‌کند. سینما
همچنین به محل پخش عمومی فیلم سینمایی نیز گفته می‌شود.
در ایران هر ساله روز ۲۱ شهریور بعنوان روز سینما گرامی داشته می‌شود.
در آغاز سینما را بیشتر یک پدیده علمی صنعتی می‌دانستند. در سال‌های جنگ
جهانی اول سینما، به عنوان یک وسیله نمایشی و سرگرمی، رونق تجاری یافت. سپس
قابلیت‌های هنری آن توسط فیلم سازان اروپایی و آمریکایی کشف شد. در همین
سال‌ها ریچیوتو کانودو منتقد و نظریه‌پرداز ایتالیایی، سینما را «هنر هفتم»
معرفی کرد. زیرا به عقیده او سینما هنری ترکیبی است که در آن همهٔ هنرها
حضور دارند.
سینما به معنی ثبت حرکات است پیدایش تصویر متحرک در نتیجهٔ تکامل تکنولوژی
ابزارهای عکاسی بود. به همین سبب شیوهٔ ضبط تصویر (فیلمبرداری) آن،
عکسبرداری پشت سر هم، البته با فواصل زمانی ثابت و متوالی است. هیچ هنری به
استثنای رسانهٔ تلویزیون، نتوانسته از لحاظ محبوبیت، فراگیری و نیروی
تأثیر بر عواطف و افکار مخاطب، با سینما رقابت کند. به همین دلایل و همچنین
به آن علت که سینما به صنعت فن و ابزارهای فنی اتکای زیادی دارد، آن را
«هنر قرن بیستم» نامیده‌اند. منشأ اصطلاح سینماتوگرافی واژه‌ای یونانی
(کینه ما) به معنای حرکت است. سینماتوگرافی به معنای «حرکت نگاری» یا فن
ضبط حرکت است. تاریخ تکامل و تحول سینما را به طور کلی می‌توان به سه دورهٔ
عمده (با تأکید بر فنون و تکنیک‌های سینمایی) تقسیم‌بندی کرد:
دورهٔ سینمای صامت: در سال ۱۸۹۵ دورهٔ سینمای صامت آغاز شد. این دوره به
زمان سینمایی بدون صدا و ساخت فیلم سیاه و سفید مربوط می‌شود.
دورهٔ سینمای ناطق: در سال ۱۹۲۷ عصر فیلم صدادار آغاز شد و عامل صدا، عملاً سینما را به صورت یک هنر سمعی-بصری درآورد.
دورهٔ سینمای رنگی: از اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی با اختراع فیلم رنگی آغاز شد.
